Burendag 2010 bij speeltuin Moby Dick

”Het is een lekker groeizaam weertje” Het was wisselvallig in Beverwijk, die zaterdag 25 september 2010. Erg wisselvallig. Stevige buien van tien minuten, dan weer een kwartiertje zon, en een fris windje van de zee die zo dichtbij is. Er hadden zich van tevoren maar een tiental mensen ingeschreven, dus organisatoren Marjan Kauffman en Monique Schaap, voorzitter en vicevoorzitter van speeltuin Moby Dick, zagen het diep van binnen best somber in.

Maar het werd een vrolijke middag. Het duurde wel even voor de loop erin zat. Toen om twee uur ’s middags het hek van de speeltuin openging druppelden de mensen minder hard naar binnen dan de regen naar beneden. Maar drie kwartier later, toen Monique Schaap de aanwezigen vertelde over de ingrijpende renovatie die Moby Dick te wachten staat, zat de tent die die ochtend was neergezet toch aardig vol - net als de zandbak. Want zo is het altijd in Moby Dick: Weer of geen weer, er wordt gespeeld.

Twee meisjes in hockeytenue vermaakte zich aan de kabelbaan en een groepje kinderen zat ingespannen te graven en voelde niets van het ‘lekker groeizame weertje’, zoals een buurman opmerkte. Zelfs het springkussen werd goed gebruikt, al leek dat meer de Bedriegertjes. Er waren genoeg kinderen zo stoer dat ze hun schoenen uitdeden en zich in de glibberigheid waagden. Bij de koffie met iets lekkers erbij konden de buren ook hun ei kwijt. Kleine ergernissen, zoals het zand dat buiten het hek in de steeg achter de huizen terechtkomt, of positieve reacties, zoals de buurvrouw die zo geniet van die kinderstemmen achter haar achtertuin. En zo werd er op kleine schaal heel goed gecommuniceerd en leerden buren elkaar weer iets beter kennen. Het werd ook erg gewaardeerd door de buren dat ze in Moby Dick welkom waren en te weten kwamen wat er allemaal in de speeltuin gaat gebeuren deze winter.

Tegen drieën was het tijd voor het meer officiële gedeelte, de plaatsing van een stoeptegel met een lieveheersbeestje, het symbool voor de strijd tegen zinloos geweld. Daarna werd het ineens behoorlijk drukker toen een groepje omwonenden onaangekondigd - maar natuurlijk van harte welkom! - even binnenliep. Om vier uur was het welletjes en gingen de meeste mensen weer op huis aan. De koffie was koud en de kindervoetjes ook. Maar al met al was het een geslaagde middag, waar toch weer wat contacten zijn gelegd die ooit misschien heel waardevol blijken.